staycation

Staycation: meer dan ooit is de tuin een veilige haven. We zijn verplicht geweest om even niet uit te zwermen. Om geen verre oorden op te zoeken. We zijn verplicht geweest om tot onszelf te komen. Thuis. Focus op onze directe omgeving in plaats op andere horizonten.

Voor ons was het de prikkel om eens iets meer te doen; om de tuin toch eens een ander cachet te geven. Op een plek tussen twee oude knotwilgen - waar we anders gewoon voorbij stappen - maakten we een zomerbar. Het moest zich eenvoudig en toch stylish inpassen. Enkel roodbruine zeilen - jawel van echte zeilschepen - want die harmoniëren zo mooi met de strokleurige zomerlook van onze wilde tuin. En verder feestlichtjes, schapevellen op strobalen ... veel doen met weinig middelen.

De kids hebben met volle teugen genoten. De opbouw was een beleving op zich. Vooral omdat we die twee keer mochten doen. Na twee dagen passeerde een stormpje over de polder en haalden we de zeilen van tussen de prikkeldraden. Maar geen zorgen, alles werd opnieuw opgetuigd en gaf ons vele weken buitenplezier. We hebben er middagdutjes gedaan, aperitiefjes gedronken en naar de volle maan gekeken. Het is er warm geweest maar af en toe hadden we ook wel een dekentje van doen. De kids baatten er hun eigen restaurant uit en verrasten ons met zelfbereide hapjes in combinaties die we zelf niet zouden aandurven.

Hij mocht er toch wel zijn, die zomer van 2020. Ook dit is tuinarchitectuur. Meer nog; DIT IS tuinarchitectuur. Inspiratie nodig? Je weet ons te vinden.